18 راهكار در اقتصاد مقاومتی

اقتصاد كشوری كه دارای جهان بینی خاصی است و این جهان بینی با منافع ابرقدرت های روز دنیا در تضاد است، اقتصاد خاصی خواهد بود، چرا كه دشمنی با چنین كشوری پایدار بوده و در هر دوره ای به شكلی بروز می یابد.

جمهوری اسلامی ایران كه همیشه در معرض دشمنی قرار داشته و در برابر آن ها مقاومت كرده است باید اقتصادی متناسب با این وضع داشته باشد كه از آن به اقتصاد مقاومتی تعبیر می شود.

وقتی نظامی مانند نظام جمهوری اسلامی در جبهه مقاومت در برابر استكبار و صهیونیسم جهانی است و امنیت نظام اسلامی در چارچوب مقاومت در برابر نظام سلطه تعریف می شود باید دیگر زیرمجموعه های نظام مانند: ساختار سیاسی، فرهنگی، اجتماعی و حتی اقتصادی نظام اسلامی ضرورتا با همین مفروضه و شرایط مقاومت در برابر استكبار جهانی شكل گیرد و عمل كند.

تعریف اقتصاد مقاومتی: اقتصاد مقاومتی یك نظام اقتصادی است كه هماهنگ با سیاست های كلان سیاسی و امنیتی نظام اسلامی و برای مقاومت در برابر اقدامات تخریبی شكل بگیرد تا بتواند در برابر ضربات اقتصادی تحریم ها و توطئه های گوناگون اقتصادی نظام استكبار مقاومت كرده و توسعه و پیشرفت خود را ادامه دهد و روند رو به رشد همه جانبه خود را در ابعاد ملی، منطقه ای و جهانی حفظ كند. اقتصاد مقاومتی رابطه نزدیكی با انسجام ملی دارد. منظور از اقتصاد مقاومتی واقعی یك اقتصاد مقاومتی فعال و پویاست نه یك اقتصاد منفعل و بسته به طوری كه كشور ضمن مقاومت در مقابل موانع و ناملایمات مسیر خود، روند پیشرفت پایدار خود را حفظ كند. توجه به راهكارهای ذیل جهت رسیدن به اهداف <<اقتصاد مقاومتی>> ضروری است:

1ـ نقطه شروع اقتصاد مقاومتی، سیاستگذاری برای اصلاح الگوی مصرف است. مصرف، تولید را جهت می دهد و این دو در كنار هم، جهت سرمایه گذاری را مشخص می كنند. رونق تولید داخلی و كاستن از وارداتی كه می تواند به افول و كم رونقی و توقف واحدهای تولیدی داخلی منجر شود، استقلال اقتصادی، قطع وابستگی به خارج، ارتقای تكنولوژی در سطح كلان تر شكل می گیرد البته باید به گونه ای عمل كرد كه اقتصاد مقاومتی به معنای تحمیل فشار به مردم نباشد.

2ـ افزایش بهره وری در تولید، كاهش قیمت تمام شده تولیدات، كیفیت بهتر و خدمات بیشتر در رقابت با تولیدات خارجی و كاهش واردات، حمایت از تولید ملی به ویژه تولیدات استراتژیك

مدیریت و تنظیم واردات برای به حداقل رساندن نیاز كشور به ارز و حمایت از تولیدات داخل هدایت سیل نقدینگی موجود به سمت اقتصاد مولد و حذف ریشه های سوداگری در اقتصاد نظارت بر نحوه توزیع كالاها به ویژه كالاهای اساسی و ضروری اتخاذ راهبرد انقباض بودجه و مدیریت هزینه در كشور با اولویت گذاری ها، كاهش مصرف گرایی و به تعویق انداختن پروژه های ناتمام با اولویت های پایین داشتن بینش و نگرش مثبت به كسب و كار، ترجیحا كسب و كارهای مولد نوآورانه جهت بهبود فضای كسب و كار و ایجاد محیط رقابتی با جلب مشاركت های مردمی و انحصار زدایی

4ـ فعال سازی سیستم های حمایتی پولی و مالی و بیمه ای بخش تولید برای تحرك در اقتصاد داخلی و نیز حمایت از صادرات كالاهای غیرنفتی

5ـ افزایش واردات <<دانش فنی>>، <<خطوط تولید>> و <<ماشین آلات>> در ازای كاهش واردات كالاهای مصرفی با توجه به اهمیت این نوع معاملات در عصر اطلاعات همزمان با <<تولید علم>> و تولید <<دانش فنی>> و حمایت از <<شركت های دانش بنیان>>

6ـ تداوم سیاست های مربوط به خودكفایی كالاهای اساسی مانند: گندم، روغن، شكر یا حداقل ترتیباتی برای یك <<اقتصاد تركیبی مقاومتی>> در این باره و با توجه به فقدان طبیعی استعداد كشور برای خودكفایی كامل، نوع همسازی با دیگر كشورها و كانون های اقتصادی دنیا باید در راستای اهداف استراتژیك كشور شكل گیرد.

7- توجه به معضل تورم و برقراری یک نظام قابل پیش بینی و قابل مدیریت در قبال شاخص تورم و تطبیق آن با سطح حقوق و دستمزدها و نیز قیمت ارز در پیشگیری سیاست های بهینه در این فرآیند

8ـ تبدیل <<تهدیدها>> به <<فرصت ها>> در روند تأمین كالاها به این معنا كه به محض اعمال تحریم در برخی از كالاها، شكل دهی به عزم ملی در حوزه فناوری و صنعت و تجارت برای ایجاد <<خودكفایی>> كامل یا حداقل <<خود اتكایی>> در تولید و تأمین این اقلام لازمه اقتصاد مقاومتی است. نباید اجازه داد در مورد فشارها و تهدیدهای اقتصادی، بزرگنمایی شود. ضمن آن كه تحریم <<كاغذ پاره>> نیست و نباید از آن استقبال كرد.

9ـ كاهش اتكا به نفت از طریق <<كاهش واردات>> و <<افزایش صادرات غیرنفتی>> یا كالاهای استراتژیك متكی بر نفت مانند پتروشیمی

10ـ برقراری ارتباطات خاص اقتصادی با برخی از كشورهای دوست، گسترش ارتباطات اقتصادی با كشورها و بلوك های منطقه ای و متكثر كردن شركای تجاری از یك شریك عمده به چند شریك كوچك تر

11ـ تلاش برای جلوگیری از اجماع در قبال نظام اسلامی در سطح بین الملل. باید این مهم با توجه به آسیب پذیری های اقتصاد جهانی و جاذبه های اقتصادی و تجاری ایران و توانایی ها شكل گرفته در توسعه اقتصادی و فناوری كشور ساماندهی شود.

12ـ ایجاد شركت های مشترك یا ایجاد ارتباطات مؤثر شركت ها و مؤسسات ایرانی با برخی از مؤسسات خارجی در سطح منطقه ای و بین المللی برای تعامل و تأمین در موارد ضروری در فناوری و تجهیزات فنی و كالا به نحوی كه باوجود تلاش استكبار، امكان مداخله و فشار خارجی در این خصوص فراهم نشود، ضمن این كه ایجاد این گونه ارتباطات بین بخش خصوصی كشور با همتایان خارجی آنها مؤثرتر خواهد بود.

13ـ تلاش برای جلوگیری از ایجاد اجماع و تحریم بانكی و وجود تحرك برای ارتباطات مؤثر بانكی و بیمه و حمل و نقل با استفاده از امكانات خارج از سلطه قدرت های مخالف

14ـ مراقبت از توانمندی حمل و نقل كشور و جلوگیری از ایجاد انسداد و محدودیت توسط استكبار در قبال حمل و نقل بویژه حمل و نقل دریایی و واكنش مناسب در صورت نزدیك شدن دشمن به این عرصه.

باید بدانیم تحریم های كنونی ذیل مواد پانزده گانه ماده 41 فصل هفتم منشور ملل متحد انجام می شود. لذا در اقتصاد مقاومتی باید ضمن راهبردنویسی، اقدامات احتمالی آینده در عملی كردن بندهای دیگر ماده پیش بینی شود و راهبردها بر اساس بدترین شرایط تحریمی احتمالی چیده شود.

15ـ شكل گیری روحیه <<جهاد اقتصادی>>، <<تولید ملی>> و <<حمیت ایرانی>>. ضمن آن كه برای تقویت اقتصادی ملی <<دیپلماسی اقتصاد مقاومتی>> نیز لازم است. هدف از این نوع دیپلماسی تبیین دستاوردهای اقتصاد مقاومتی در مقابل فشارهای وارده است. فشارها در مورد كالای مصرفی و شاخص های روزمره اقتصادی وارد می شود، ولی دستاوردهای مقاومت كشور، دستاوردهایی استراتژیك و بلندمدّت هستند، همچون خودكفایی در تكنولوژی ها و فناوری های برتر (هسته ای) استقلال در سیاست خارجی و ...

17ـ برقراری ارتباطات فراوان <<متكثر>> بین <<اقتصاد ملی>> و <<اقتصاد جهانی>> كه برای نظام استكبار غیرقابل كنترل است و احتیاط در ارتباطات بزرگ كه مورد تهدید واقع شود.

اینها اهداف كلانی است كه باید به آنها دست یافت. دستیابی به این شرایط شدنی است. این یك <<مأموریت ممكن>> است. نظام اسلامی قادر است با برنامه ریزی، تلاش، تدوین استراتژی ها و اقدامات لازم، با محوریت اقتصاد مقاومتی، بخش عمده ای از تهدیدهای امروزین را نیز به فرصت تبدیل كند.